Ludzie nocy

Tytuł: Ludzie nocy

Autor: Halina Bajorska

Liczba stron: 243

Rok wydania: 2011

Cena: 25 zł (do nabycia na Allegro)

             W swoich dalszych poszukiwaniach nowatorskiego spojrzenia na zagadnienie (kultowych już) wampirów, wilkołaków i zombie, natrafiłam na książkę początkującej pisarki, Haliny Bajorskiej pt.: „Ludzie nocy”. To pierwsza pozycja z zapowiadanego przez autorkę cyklu. Zachęcająca notka na okładce o treści: „TO NIE JEST KOLEJNA SZABLONOWA POWIEŚĆ O WAMPIRACH I WILKOŁAKACH!” tylko utwierdziła mnie w przekonaniu, że lepiej trafić nie mogłam :)

            Faktycznie nie zawiodłam się. Tajemniczy i do bólu mroczny świat postaci z horrorów, w książce Bajorskiej został przedstawiony w nieco prześmiewczy sposób. Właśnie tym elementem „Ludzie nocy” wyróżniają się in plus na tle innych powieści tego typu. Oczywiście pojawiają się schematy łączące, takie jak np.: miłość wampira do śmiertelniczki, pragnienie przemiany w krwiopijcę, wrodzona, wzajemna niechęć między wilkołakami, a wampirami. Te podobieństwa nie są jednak w stanie przesłonić tematu przewodniego książki. Jest nim desperacka próba obu zwaśnionych stron, do utrzymania w tajemnicy faktu o swojej obecności w mieście, a generalnie (może nawet przede wszystkim) o swoim istnieniu. 

Dociera do nich informacja o posiadaniu przez policję całej kartoteki na temat działalności wampirów i wilkołaków z całego regionu. Okazuje się, że ludzie nie tylko wierzą w ich obecność, ale także monitorują każdy ich ruch. Świat stanął na głowie, bo czymże są panowie ciemności bez otoczki tajemniczości i grozy…?

          Łatwo sobie wyobrazić jak ciężko jest współpracować odwiecznym wrogom, ale w świetle zaistniałej sytuacji zjednoczenie to jedyne rozsądne wyjście…

          Dołącza do nich haker, zwykły śmiertelnik z niebezpiecznym (dla niego) słowotokiem. Działa drażniąco na wszystkich wokoło, ale przynajmniej zna się na swojej robocie i to jedyny powód, dla którego groźby o ugryzieniu ciągle pozostają czczymi pogróżkami. 

         Lekka, przyjemna lektura, odrobinę karykaturalna, ale przez to niezwykle zabawna. Dowiadujemy się z niej, że „psia krew” to najgorsze z przekleństw padających z ust wilkołaków, że przefarbowanie białego kota na czarno potrafi uszczęśliwić Lorda wampirów oraz, że wilkołaki w trakcie przemiany noszą dresy na gumce, żeby nie fundować otoczeniu niespodziewanego striptizu. ;)

Odrobinę do życzenia pozostawia strona redaktorska, ale pomysł na fabułę świetny. Polecam! :)